گوش کن،جاده صدا میزند،از دور قدم های تو را

چشم تو زینت تاریکی نیست....

پلک هارا بتکان ، کفش به پا کن و بیا.....

بیا تا جایی که، پر ماه به انگشت تو هشدار دهد...

 

و زمان روی کلوخی بنشیند با تو ...

و مزامیر شب اندام تو را، مثل یک قطعه ی آوار به خود جذب کنند....

پارسایی ست در ان جا که تو را خواهد گفت:

بهترین چیز، رسیدن به نگاهیست، که از حادثه ی عشق تر است...

 

 

 

سهراب سپهری

نوشته شده در چهارشنبه 89/6/24ساعت 3:28 عصر توسط نسیم بانو نظرات ( ) | |