ای از همه زیباتر،عمری است شکیبایم

                      هرچند که تو رفتی،هرچند که تنهایم

تو صبح بهارانی،با نورونسیم ورنگ

                       من پنجره ای بسته،همسایه دریایم

چشمان تو را باید طرحی بزنم درشعر

                            ای واژه زیبایی،ای وزن غزلهایم

لبریز ز احساسی،هر وقت که می آیی

          می آیی و می بخشی،شوری به نفسهایم

دیری است که می بینم،ای پاکترازرویا

                     در عمق نگاه تو،گنگ است تماشایم

ازوسعت چشمانت، یک روزنه می خواهم

                        تقدیر من این باشد:پربسته رویایم

دلتنگ تر از مجنون،بی نام و نشان هستم

                          هرچند که مدیون افسانه لیلایم

نوشته شده در سه شنبه 90/9/29ساعت 3:58 عصر توسط نسیم بانو نظرات ( ) | |