یلدا
لیلی شبی از وادی مجنون گذر کرد با گوشه چشمی به حال او نظر کرد مجنون در آن امواج غم حال خوشی داشت در گیرو دار عشق احوال خوشی داشت فریاد می زد از سرِ سوز و سرِ درد لیلای خود را یک نفس فریاد می کرد لیلی چو حال عاشق دیوانه را دید کوه دلش لرزید و سنگ خاره پاشید آمد سر او را ز روی خاک برداشت بر دامن پر مهر و گرم خویش بگذاشت گفتا بیا تا لحظه ایی آرام گیریم لختی بیاسائیم و از هم کام گیریم ! مجنون عاشق تا رخ آن ماهرو دید چون بید مجنون شانه های او بلرزید برخاست، سر برداشت از دامان لیلی گفتا مرا با خود رها کن جان لیلی من عاشق جان توام، لیلی همان است لیلی همان احساس پاک جاودان است اینجا تن واندام بازاری ندارد دیوانه با این کارها کاری ندارد ! لیلی به خود لرزید و پلکش بر هم افتاد بر غنچه ی رویش زلال شبنم افتاد یک لحظه مجنون گشت و مجنون را رها کرد او را رها در جذبه ای بی انتها کرد مجنون چو یک زورق به شط شب روان شد لیلی بر آن تابوت کوچک بادبان شد پارو زنان بر پهنه ی امواج راندند چشمان شب بر آن دو هاج و واج ماندند رفتند تا در گوشه ای تنها فتادند جانها گره خورده و از تن ها فتادند توفان شن آن شب بیابان را بپوشاند در گوشه ی شنزار باغ لاله رویاند آنجا دو تن با هم به زیر خاک می رفت یک جان "حق جو" جانب افلاک می رفت چشم مخصوص تماشاست اگر بگذارند دل ما وسعت دریاست اگر بگذارند جوانمرد می گفت : عمری است که از خدا شرمنده ام با مـــن بگو تا کیستی اشــکی بگو آهـــی بگو خوابی ؟خیالی؟ چیستی؟اشکی؟بگو آهی؟ بگو راندم چو از مهرت سخن گفتی بسوز و دم مزن دیگر بگـو از جان مــن جانا چه میخواهی؟ بگو گـیـرم نمیگیری دگــر زآشـفتــه عشـــقت خبر بر حال مـن گاهی نگر با من سخن گاهی بگو ای گـل پی هر خس مرو در خلوت هر کس مرو گــویی که دانم پس مـرو گر آگه از راهی بگو غمخـــوار دل ای مــه نیی از درد مـن آگه نیی والله نـیـی بالله نـیـی از دردم آگـــاهی بگو مـن عـاشـق تنهـایی ام سـرگشته شیدایی ام دیـوانه رسوایی ام تــو هر چه می خواهی بگو مهرداد اوستا پـایـیــز رفـتــه هــای مـرا آورد بـه یــاد .... غمـهــای جـانفــزای مـرا آورد به یاد مرگ بهار و سبـزه و گل ، مرگ خرمی .... مـــرگ امــیــدهای مــرا آورد به یاد آن بـرگ کــز تــن شــــاخـی شــود جـدا .... یــار ز مـــن جــدای مرا آورد به یاد گلهـای بیـوفـا کـه از ایـن بـاغ رفـتـه اند .... دلــدار بیــــوفــــای مــرا آورد به یاد کوهی که زیـر خیـمـه ابـر آرمـیده است ... . غـمـهــای دیـــرپای مــرا آورد به یاد هـوهـوی تـلخ بــاد و هـیـاهـوی نـاودان .... زاری و هـای هـای مــرا آورد به یاد پاییز پیر زرد رخ این فصل غم پرست .... غمهــا ، گذشته های مــرا آورد به یاد دکتر خسرو فرشیدورد میزی برای کار کاری برای تخت تختی برای خواب خوابی برای جان جانی برای مرگ
مرگی برای سنگ
سنگی برای یاد
این بود زندگی ماه فرو ماند از جمال محمد (ص) سرو نباشد به اعتدال محمد (ص) قدر فلک را کمال و منزلتى نیست در نظر قدر با کمال محمد (ص) وعده دیدار هر کسى به قیامت لیله اسرى شب وصال محمد (ص) آدم و نوح و خلیل و موسى و عیسى آمده مجموع در ظلال محمد (ص) عرصه گیتى مجال همت او نیست روز قیامت نگر مجال محمد (ص) و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس بو که قبولش کند بلال محمد (ص) همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد تا بدهد بوسه بر نعال محمد (ص) شمس و قمر در زمین حشر نتابد نور نتابد مگر جمال محمد (ص) شاید اگر آفتاب و ماه نتابد پیش دو ابروى چون هلال محمد (ص) چشم مرا تا به خواب دید جمالش خواب نمىگیرد از خیال محمد (ص) سعدى اگر عاشقى کنى و جوانى عشق محمد(ص) بس است و آل محمد(ص)
"سعدى شیرازى"
و تماشای تو زیباست اگر بگذارند
من از اظهار نظرهای دلم فهمیدم
عشق هم صاحب فتواست اگر بگذارند
دل سرگشته من اینهمه بیهوده مگرد
خانه دوست همین جاست اگر بگذارند
سند عقل مشاع است اگر بگذارند
عشق اما فقط از ماست اگر بگذارند
غضب آلوده نگاهم میکنید ای مردم
دل من مال شماهاست اگر بگذارند
زیرا روزی ادعای دوستی خدا را کردم و گفتم : خدایا شصت سال است که در دوستی تو را می زنم
و در شوق تو می سوزم و تو پاسخم نمی دهی ؟!
خدا گفت : اگر تو شصت سال در دوستی ام را زدی من از ازل در دوستی ات را زدم
و از اشتیاقی که به تو داشتم آفریدمت
جوانمرد گفت : هیچ کس نیست که در دوستی از خدا پیش افتد
خدا در همه چیز قدیم است و در دوستی قدیم ترین(عرفان نظر آهاری )
| Design By : RoozGozar.com |
LinkDump
