انسان گرایی یکی از جریان های سرنوشت ساز قرن 14 میلادی است.

با این جنبش انسان در مرکز توجه هنرمندان و فلاسفه قرار گرفت

 وهنر به جای طرح رنج و عذاب به سوی زندگی تو أم با نشاط گرایید .

به عقیده ی ان ها اصول اخلاقی و ارزشهای اجتماعی باید مطابق خواست ها و تمایلات انسان باشد

و کامیابی دنیوی را به هر امری تر جیح می دهند .

 آ ن ها در صدد بودندجامعه ای خرد گرایانه بنیان نهد و در حقیقت  تلاش می کردند

 خرد گرایی یونان باستان را  بار دیگر با گسترش و عمق بیشتر در اروپا زنده کنند  .

 بعدها او مانیست ها قرن های 14 تا 17 میلادی را عصر رنسانس و شکو فایی نامیدند .

همانطور که میدانید در این قرون انقلاب ها و تحولات عظیم اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی روی داد 

  وحتی انقلاب صنعتی را دستاورد اندیشه ی اومانیست های عصر رنسانس می دانند . 

 در نیمه اول قرن 18 مردم بسیاری از کشورهای ارو پایی دچار بد بختی و پریشانی بودند

و این امر مو جب آشوب های فراوانی را در این جوامع شد .

 در میان این آشوب ها احتیاج شدیدی به اصلاحات احساس می شد .

 متفکران و رو شنفکران کو شیدند برای اصلاح جوامع اقداماتی انجام دهند 

 برای همین این دوره را عصر روشنگری نامیدند .

در ربع دوم قرن 19 آثار انقلاب صنعتی که از سال ها قبل شروع شده بود بیشتر اشکار شد 

 تو سعه شهر ها ، احداث کار خانه های متعدد ، بهره برداری از منابع تازه

، استفاده از نیروی بخار برای حمل و نقل و کارخانه ها .

 به هر حال این دوره دوره ای سراسر شور و شوق و پیشرفت بود

 ولی انقلاب صنعتی سرشار از تضاد بود فقرو بردگی   زشت انسان   جنبه منفی آن

 و تلاش برای کسب ثروت و قدرت از طریق تو سعه کار که مو جب رفاه روز افزون

 قشر بر خوردار از مزایای صنعت و ثروت می شد جنبه مثبت این تحول مهم بود  

حال سؤ ال اساسی این است آیا   بشر با پشت سر گذاشتن این مراحل

 ودر طی این 5 قرن قدم به قدم به سعادت و زندگی سعادتمندانه   نزدیکتر شده  ؟

  آیا این تحولات   توانست برای انسانی که روز به روز آگاه تر و دانا تر میشد سعادت واقعی را به ارمغان بیاورد ؟

نوشته شده در پنج شنبه 90/5/13ساعت 1:33 عصر توسط نسیم بانو نظرات ( ) | |