خداوند گفت:سوگند به اسبان دونده ای که نفس نفس می زنند؛

سوگند به اسبانی که به سم از سنگ آتش می جهانند؛

اسبان شنیدند و چنین شد که بی تاب شدند و چنین شد که دویدند،

 

چنان که از سنگ آتش جهید.
اسبان تا همیشه خواهند دوید از اشتیاق آن که خدانام شان را برده است؛

خداوند گفت: سوگند به انجیر و سوگند به زیتون.

 و زیتون انجیر شنیدند

چنین شد که رسم روییدن پا گرفت و سبزی آغاز شد و چنین شد که دانه شکفتن آموخت

 و خاک رویاندن و چنین شد که انجیر جوانه زدو زیتون میوه داد؛

خداوند گفت: سوگند به آفتاب و روشنی اش. سوگند به ماه چون از پی آن بر آید

سوگند به روز چون گیتی را روشن کند و سوگند به شب چون فرو پوشد

 وسوگند به آسمان و سوگند به زمین؛

آن ها شنیدند و چنین شد که آفتاب بالا آمد و ماه از پی اش.

 و چنین شد که روز روشن شد و شب فرو پوشید.

 

 و چنین شد که آسمان بالا بلند شد وزمین فروتن؛

و انسان بود و می دید که خداوند به اسب و به انجیر قسم می خورد،

 به ماه و به خورشید و به هر چیز بزرگ و کوچک؛

و آن گاه دانست که جهان معبدی مقدس است و هر چه در آن است متبرک و مبارک است؛

پس انسان مومنانه رو به خدا ایستاد و تقدیس کرد

 اسب و زیتون وماه را، آفتاب را و انجیر و آسمان را...

عرفان نظرآهاری

نوشته شده در یکشنبه 89/11/10ساعت 4:12 عصر توسط نسیم بانو نظرات ( ) | |