به نازی  که  لیلی  به  محمل   نشیند

به   دنبال  محمل   چنان   زار   گریم

که  از  گریه ام   ناقه  در  گل   نشیند

خلد  گر  به  پا  خاری  آسان  برآرم

چه سازم به خاری که  در دل   نشیند

مرنجان دلم را که این  مرغ   وحشی

زبامی  که  برخاست   مشکل    نشیند

بنازم   به   بزم   محبت    که    آنجا

گدایی    به    شاهی   مقابل    نشیند

طبیب! ازطلب  د ر  دو  گیتی    میاسا